Kennismaking met de webmaster van deze site.

Een website starten dat doe je niet zomaar. Voordat die ‘in de lucht’ is, ben je bijna een jaar verder. En in het geval van deze website, Platform Heemstede, was het behoorlijk ingewikkeld, want we wilden dat de website echt toegankelijk zou zijn voor álle nieuwe inwoners. Het technische aspect daarvan was heel ingewikkeld te realiseren. Maar is gelukt! Vervolgens moesten er mensen worden gevonden die bereid waren de informatie in andere talen om te zetten. Ook dat is gelukt! Kiflom gaat ervoor zorgen dat de lezers die Tigrinya als moedertaal hebben alles kunnen lezen. Dure gaat alle teksten in het Engels vertalen, Ellen zorgt voor het Nederlands en Layla voor het Arabisch. Layla en Ellen werken samen aan de website en Layla is tevens de webmaster en coördinator. Tijd voor een nadere kennismaking.

We bekijken eerst uitgebreid de foto die gekozen is voor de website. “Dat is niet zomaar”, vertelt Layla: “ Het is tenslotte de ‘Vrijheids’ – dreef. Er staan nieuwe boompjes. Symbool voor de nieuwe inwoners van Heemstede. Elk boompje wordt nog ondersteund tot het zelf goed en stevig geworteld is. Dat zijn de vele hulpverleners die ons helpen op onze weg. De begeleiders van vluchtelingenwerk, de taalcoaches, de mensen van de gemeente en vele anderen. De foto als geheel is typisch Nederland: Strak, goed geregeld en georganiseerd, de verschillende afdelingen zijn gescheiden.” Ikzelf zie aan het eind ‘De Meerlhorst’ waar oude mensen worden verzorgd. Dat zou ook symbolisch kunnen worden opgevat: dat nieuwe inwoners hopen hier, althans in Heemstede, oud te kunnen worden….

Wat was, in het kort, de weg die Layla heeft afgelegd voor ze hier in Heemstede kwam? “Ik kom uit een Armeense gemeenschap in Irak  en woonde tot 2006 in Bagdad met mijn man en twee dochters. Daar heb ik ook mijn opleiding tot ingenieur gevolgd. De Engelse taal leren was daar een logisch gevolg van. Door de oorlog in Irak zijn we gevlucht naar Aleppo in Syrië. Maar in november 2013 zijn we ook daar gevlucht en, na een periode in een AZC, wonen mijn man en ik sinds maart 2014 in Heemstede”.

Je bent dus eigenlijk een ‘dubbele vluchteling’. Als je vluchteling zijn in Aleppo vergelijkt met vluchteling zijn in Nederland, wat zeg je dan? “Twee keer gevlucht ja. In Aleppo sprak men dezelfde taal. Dat scheelt veel. Je kon daar gewoon zelf een huis huren. Als vluchteling kwam je daar niet in een kamp. Je moest helemaal voor jezelf zorgen. In Nederland wordt alles voor je geregeld. Goed geregeld hoor! Maar werken bijvoorbeeld kan niet zomaar. Ik heb mij op het vrijwilligerswerk gestort.

Dat zou ik trouwens tegen alle nieuwe inwoners willen zeggen: Ga de deur uit! Sluit je niet thuis op! Zoek vrijwilligerswerk. Ontmoet Nederlanders. Praat met ze. Zelf ben ik vrij snel naar ‘de Dorcas’ gegaan en heb mij aangemeld als vrijwilliger. Ik sprak Engels en werkte niet in de winkel zelf, maar bij de inname en het prijzen van artikelen. Maar het contact met collega’s, daar heb ik zoveel van geleerd. En door het type winkel wat Dorcas is, tweedehands spullen, leerde ik eigenlijk de Nederlander kennen! Wat staat er bij hen thuis? Glaasjes, bordjes, stoelen, beeldjes, vazen. Wat hangt er aan de muur? Noem maar op. Los van het leren van de woordjes leerde ik veel meer. Nu is mijn Nederlands goed en kan ik klanten in de winkel helpen.”

Als ik goed naar je luister, je spreekt bijzonder goed Nederlands, hoor! was dit de vierde taal die je geleerd hebt in je leven? “Ja dat klopt, maar ik zie het als volgt: Elke nieuwe taal opent een nieuwe wereld. Voor mij is de nieuwe wereld dat ik vroeger altijd mijn familie op de eerste plaats zette en daarna ik; maar nu heb ik meer de instelling ‘Wat wil ik?’ Nederland geeft elk mens een grote keuzevrijheid. Wat mij, even tussendoor, opvalt aan de Nederlanders, is dat ze, niet alleen voor nieuwe inwoners zo vriendelijk en behulpzaam zijn, maar ook zo ‘aardig’ zijn voor de natuur. De dieren, de bomen, de planten. Eigenlijk het hele milieu. Jullie afvalscheiding! Geweldig. En fietsen hier…. Heerlijk! Omdat ik het Engels spreek, kon ik mij, vanaf het begin, prima redden in Nederland. Maar geschreven tekst is wat anders natuurlijk. Opschriften op straat, borden in winkels. De papieren! Maar ik heb hard gestudeerd en heb het staatsexamen op niveau B 1gehaald.”

Kijk je bijvoorbeeld Nederlandse televisie? “Ja, alleen maar. Wel zet ik soms teletekst bladzijde 888 aan. Dan krijg je ondertiteling. Dat is goed om te leren: Je hoort de tekst en leest tegelijk de tekst. Ik kijk geen of weinig Arabische zenders. Mijn lichaam is hier, dus moet mijn hoofd dat ook zijn. Maar het is ook een beetje bescherming voor mijzelf, want natuurlijk blijft er altijd een stukje van mijn ziel in Irak”.

En wat is de opzet van deze website? “ We willen actuele zaken erop zetten; dingen die nú in Heemstede spelen of waar je naartoe kunt gaan. Of wat goed of handig is om te weten over in Heemstede wonen. We willen een rubriek met ‘Weet je dat…?’ over de Heemsteedse geschiedenis. We willen ook graag tips over van alles en nog wat op de site gaan zetten. We hopen dat de mensen die de website bezoeken met ideeën komen, waarvan ze denken dat het ook voor andere inwoners goed is om te weten. Dat kan op alle gebied en dat kan dus in alle vier de talen worden ingestuurd! Wij zorgen ervoor dat het in vier talen te lezen zal zijn.”

Layla, dank je wel en veel succes met deze site. Ik ga hem zeker in de gaten houden!

Interview Ellen

De andere webmaster.
Heeft u een paar weken geleden kennis kunnen maken met Layla, nu een gesprek met de andere webmaster, Ellen Bannink. Want een website onderhouden is een hele klus en dat doet Layla niet alleen.

Ellen, wie ben je en hoe ben je op deze plek terecht gekomen?

“Nou, ik woon al mijn hele leven in Heemstede en, na gewerkt te hebben als medisch analiste, pas ik nu regelmatig op mijn kleinkinderen en werk als vrijwilligster bij het Ronald Mac Donaldhuis te Leiden. Het Ronald Mac Donaldhuis is voor ouders van ernstig zieke kinderen zodat ze dicht in de buurt van het ziekenhuis zijn. Als vrijwilliger maak je de bedden op, doe je de was en maak je het huis gezellig.
In september 2015 was ik op de informatieavond die de gemeente organiseerde over vluchtelingen in onze gemeente. Het was in die tijd veel in het nieuws en ik had zó te doen met die mensen. Toen de gemeente die avond een platform in het leven riep en mensen vroeg om na te denken over de wijze waarop ze iets bij zouden kunnen dragen, heb ik me direct aangemeld.”

Kun je iets meer vertellen over het Platform Vluchtelingen? De informatie op de site is vrij summier.

“We willen dat nieuwe inwoners zich in Heemstede thuis voelen. We willen ondersteuning bieden om het hier in de gemeente aangenamer te maken om te wonen. De maatschappelijke begeleiders van Vluchtelingenwerk hebben hun handen vol om alle zakelijke dingen te regelen voor de statushouders. Wij willen de dingen doen, waar Vluchtelingenwerk geen tijd voor heeft. We organiseren diverse activiteiten, zoals high tea bijeenkomsten, een picknick in het Meerpark en de opzet en onderhoud van deze website.”

Het Platform telt ca 20 vrijwilligers, maar op de avond dat we bij elkaar komen (de tweede maandagavond van de maand) zijn we meestal maar met een man / vrouw of acht. De een is actiever dan de ander, zoals in elke groep mensen. Ellen roept bij deze op: als je denkt een bijdrage te kunnen leveren, een goed idee te hebben, kom rustig eens een avond bij het platform luisteren en meepraten. Laat even weten dat je wilt komen via contact-mogelijkheid op deze site.”

Vervolgens kwam er een ‘subcommissie website’ en daarvoor zitten we hier. Hoe komen jullie aan onderwerpen om te plaatsen?

“We verzinnen dat zelf, maar pluizen ook de lokale kranten door. Vaak komt van het een het ander, zoveel mogelijk info over evenementen in de buurt en Nederlandse feestdagen met data. Gratis evenementen vooral. Dat mensen er echt wat aan hebben. Omdat Layla zelf een nieuwe inwoner is en afkomstig van buiten Europa, kijkt zij met andere ogen dan ik. Zij kan soms beter inschatten of een onderwerp geschikt is en of het niet te ingewikkeld is .
Bij deze trouwens: Ideeën zijn van harte welkom! Het schrijven is geen probleem, dat doe ik, maar enige input wat betreft waaróver te schrijven zou fijn zijn”. Het goede van de website is dat alle teksten vertaald worden in het Arabisch, Engels en Tigrinya.”

In het algemeen: krijgen jullie veel reacties?

“De site wordt meer en meer bezocht volgens de statistieken maar,we weten niet hoe men erover denkt.  Dat zouden we graag willen weten, want al doen we het met veel plezier.”

Een website heeft ook een technische kant. Hoe doen jullie dat?

“De website is ontwikkeld door studenten aan de Hogeschool Haarlem onder leiding van een docent. Het was de bedoeling dat ook het onderhoud door hun zou worden gepleegd. Echter is de Hogeschool afgehaakt en wordt het onderhoud professioneel gedaan.”

Ben je veel tijd bezig met dit deel van je vrijwilligerswerk?

“Layla en ik komen een vast dagdeel per week samen om nieuwe artikelen te verzinnen en te plannen. Vervolgens worden de artikelen geschreven of geredigeerd. Ik ben verantwoordelijk voor alle Nederlandse tekst. Daarna verzorgt Layla de vertalingen. Ook doe ik de communicatie met de ‘technische man’. Het vult de week aardig!”

De vertalers

Na de kennismaking met de webmasters Layla (die tevens de Arabische vertalingen verzorgt) en Ellen (die voor de Nederlandse teksten zorgt) nu aandacht voor de vertalers van het Engels en het Tigrinya. Dat zijn Dure en Kiflom. We doen dat op een zondagochtend, want beiden hebben het erg druk! Dure zit op Hageveld in 4 VWO en Kiflom loopt vijf dagen per week stage en heeft een gezin met vier kinderen.

De moedertaal van Dure is Urdu. Dat komt van het Hindi. Zij komt uit Pakistan, maar Engels is haar tweede moedertaal. Kiflom komt uit Eritrea. Maar, behalve Tigrinya, is ook voor hem Engels de tweede taal. We komen tijdens het gesprek op het idee dat Dure haar Engelse vertaling naar Kiflom stuurt als extra hulp!

Hoe pakken ze zo’n vertaling aan? Beiden lezen eerst het geheel en bekijken waar de moeilijkheden zitten. Geen enkele vertaling kan woord voor woord. Voor sommige Nederlandse woorden bestaat eigenlijk geen letterlijke vertaling in de andere taal. Vooral uitdrukkingen en spreekwoorden zijn natuurlijk moeilijk. Maar ‘Oefening baart kunst’ laat Kiflom weten! En als je een spreekwoord begrijpt, blijkt er vaak in jouw eigen taal een vergelijkbaar spreekwoord te zijn. Er komen woordenboeken, translaters en, in het geval van Kiflom, ook aardige buurvrouwen aan te pas.

Beiden vinden vooral de informatie over Nederlandse gewoontes en cultuur het leukst. Vaak dacht Kiflom dat ‘het wel van het geloof zal komen’, maar ondertussen heeft hij gemerkt dat het geloof hier, in het algemeen, niet zo belangrijk is. Ook merkt hij dat Nederlanders soms zelf niet weten waar een gebruik vandaan komt. Zoals laatst het verhaaltje over de oorsprong van oliebollen. Dat het begrip ‘Blue Monday’ ook hier speelt. De site is dus echt niet alleen voor nieuwe inwoners, maar ook voor ‘oude’ de moeite waard! Dure vindt ook de agenda belangrijk, dat je weet wanneer er waar iets te doen is in het dorp. Dat staat wel in de lokale kranten, maar die worden lang niet door iedereen ontvangen of gelezen. Alle drie vinden we dat de site meer bekendheid zou moeten krijgen.

Hoe zijn ze aan dit ‘baantje’ gekomen? Dure via iemand van het platform, die haar al een paar jaar kent en inschatte dat ze dit wel zou kunnen. Kiflom werd via via benaderd. Krijgen jullie hiervoor betaald? Ja, we krijgen een vergoeding. Waarom vraag ik dat? Kiflom heeft het eigenlijk te druk om hiermee door te gaan en doet hierbij een oproep voor een opvolger….. We hopen dat iemand die het Tigrinya beheerst zich aanbiedt! Uiteraard is het de ene week meer werk dan de andere week. Maar het is tevens een mooie oefening voor je Nederlandse taal.

Omdat Dure de volgende dag drie tentamens heeft en Kiflom zijn spaarzame vrije tijd in het weekend graag met zijn gezin doorbrengt, houden we het gesprekje kort. Nog even een foto waar beiden tevreden mee zijn en dan iedereen gauw weer aan de slag. Dit interviewtje betekent dubbel werk: eerst lezen of het gesprek goed is weergegeven en vervolgens vertalen. Succes Dure en Kiflom!

Op verzoek van de webmasters zijn Ben Steinebach en ik, Ingrid van de Kasteele, samen in gesprek gegaan. Over het platform, wat ons drijft en wat ons bindt. Het toeval wil dat wij op de informatieavond in het gemeentehuis in september 2015 aan dezelfde tafel zaten. Het was een avond over wat de vluchtelingenstroom voor Heemstede zou gaan betekenen. Aan het eind van die avond kon je je opgeven voor een platform, wat vooral de integratie van vluchtelingen / statushouders wil bevorderen. Ben en Ingrid gaven zich daar beiden voor op en zo zitten we al vier jaar één keer per maand aan dezelfde vergadertafel. En vervolgens dus aan de keukentafel. We besluiten gewoon te gaan kletsen en dan zal Ingrid ‘over Ben’schrijven en Ben ‘over Ingrid’. Dit keer over Ben.

We komen snel op het woord passie. Beiden worden we gedreven door de passie om iets voor de medemens te doen, op diverse manieren en vlakken.

Ben vertelt dat zijn verwachtingen wat betreft dit platform en zijn aandeel daarin nogal hooggespannen waren. Hij dacht iedereen wel even aan werk en een huis te kunnen helpen bijvoorbeeld. Dat viel een beetje tegen, maar hij vindt het platform voor de toekomst wel degelijk van belang. Hij hoopt dat het platform toch wel enige status zal krijgen en een waardig gesprekspartner voor de gemeente zal zijn. Als macro-econoom was Ben tijdens zijn werkend leven met de hele wereld bezig. Maar het wordt steeds leuker om lokaal bezig te zijn. Ben is ook voorzitter van de stichting die bezig is het Adriaan Pauwjaar vorm te geven. Bovendien is hij sinds kort lid van het bestuur van de stichting Podia Heemstede. Een prettige bijkomstigheid daarvan is dat Ben zo in contact komt met vrijwilligers die al langer met het bijltje hakken. Bijvoorbeeld het subsidie-bijltje. Van het woord netwerken houdt Ben niet, maar zo werkt het wel.

Veel heeft Ben geleerd van de jarenlange ervaringen met hun Eritrese hulp. Er zijn petekinderen en kleinkinderen uit voortgekomen. Maar ook daardoor de ervaring met de bureaucratie van ‘Nederland- regeltjes land’.

Een grote droom, ook van Ingrid, is een eigen ontmoetingsplek voor statushouders én Heemstedenaren. Een plek waar diverse activiteiten op vaste tijden kunnen plaatsvinden. Maar waar je ook gewoon binnen kunt lopen en elkaar kunt ontmoeten. Want dat staat toch bovenaan het lijstje van het platform: Integratie.

Passie

Ook Ingrid van de Kasteele zit dus al meer dan vier jaar in het Platform. Daar leerde ik haar kennen als iemand die zeer gedreven is en die daardoor ook vindt dat allerlei dingen niet snel genoeg gaan. Er wordt te weinig concreet bereikt. Ingrid heeft daarom ook in het verleden besloten een tijdje wat meer afstand te nemen van het Platform, wat heel begrijpelijk is. Maar dan is er altijd weer die passie, die wens om wat voor andere mensen te doen. Het was leuk en interessant om dat bij elkaar te ontdekken, iets wat je wel snapt als je samen in het Platform zit. Maar dat blijkt pas echt naar boven te komen als je met z’n tweeën aan de keukentafel zit. En daar ging het natuurlijk niet alleen over het Platform maar ook over onze huisdieren en over onze liefde voor reizen (vandaar de foto van Ben uit Cuba).

Ingrid heeft het zwaartepunt van haar activiteiten gelegd bij het helpen met de taal van o.a. Heemsteedse statushouders. Daarin kan ze wel echt concreet wat betekenen. Dat vergt wel dat je heel duidelijk bent en ook heel veel geduld hebt. Dat heeft Ingrid wel geleerd in haar leven. Begonnen als kleuterleidster heeft ze vervolgens o.a. les gegeven in levensbeschouwing en heeft ze ook als speelster en regisseuse theaterwerk gedaan. Bij al die bezigheden waren duidelijkheid en geduld noodzakelijke eigenschappen, of het nu kinderen van vier tot zestien zijn of demente bejaarden bij een nostalgieclub. Ook op de NT2 scholen voor statushouders is dit een eerste vereiste. Ingrid is niet alleen voor statushouders taalcoach, maar ook voor mensen uit Azerbeidzjan, China, Korea. En ze helpt online Syrische tandartsen op de weg naar het halen van hun BIG-registratie. Bovendien is ze een van de drijvende krachten achter de taalsoos, die elke woensdagmorgen in Plein1 plaatsvindt.
Kortom; een interessant gesprek met Ingrid van de Kasteele en leuk om dat op de website te delen.